انجمن حسابداری ایران

عنوان مقاله: بررسی اصل محافظه کاری و جایگاه آن در گزارشگری مالی

چکیده:

محافظه كاری حسابداری، یکی از خصوصیات کیفی مرتبط با محتوای اطلاعات مالی است که به معنای كاربرد درجه ای از مراقبت در اعمال قضاوت برای انجام برآورد در شرایط ابهام می باشد، به گونه ای كه درآمدها یا دارایی ها بیشتر از واقع و هزینه ها یا بدهی ها كم تر از واقع ارائه نشود. به عبارت دیگر محافظه کاری حسابداری را می¬توان به عنوان گرايش حسابداري به بکارگیری درجه بالاتري از تائيد¬پذيري براي شناسايي اخبار خوب در مقايسه با اخبار بد تعريف كرد. محافظه کاری حسابداری که به مشروط و نامشروط تقسیم می شود، منجر به نتایجی همچون بهبود كیفیت گزارشگری مالی، بازشناختن اهمیت تاییدپذیری و نقش تاییدپذیری نامتقارن در رفع برخی مشکلات و نیز کاهش احتمال بیش نمایی سود و پرداخت سود سهام تصفیه می شود. در مقاله حاضر تلاش خواهد شد ابتدا ضمن ارائه تعریفی از محافظه کاری حسابداری، به مهم ترین شاخص های این مفهوم و اثرات آن در گزارشگری مالی پرداخته و در انتها نیز نقدها و کاستی های این رویکرد بیان شود. کلیدواژه ها: گزارشگری مالی، محافظه کاری حسابداری، محافظه کاری مشروط و نامشروط