ارائه الگوی بهینه تقسیم سود نقدی (شواهدی از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران)
در تصميم گیری برای تقسیم سود نقدی، مقدار وجه نقدی كه بايد به سرمايه گذاران تحت عنوان بازده نقدی پرداخت شود و همچنين مقدار پولي كه براي سرمايه گذاري مجدد انباشته شود، مشخص مي شود. به همين دليل براي مرجع تصمیم گیری تقسیم سود در ارکان شرکتی (در ایران، مجمع عمومی عادی سالانه)، تعيين مبلغ بهینه تقسیم سود حائز اهمیت است.
هدف این تحقیق یافتن الگویی است که براساس آن بتوان مبلغ سود نقدی بهینه را جهت توزیع تعیین نمود که با خروج آن از شرکت هیچ گونه خللی در فعالیت های عملیاتی و سطح آن ایجاد نگردد. الگوی ارائه شده بر اساس تئوری جریان نقد آزاد و برنامه های سرمایه گذاری طرح ریزی شده است. در این تحقیق همچنین وضعیت موجود تقسیم سود شرکتی بررسی شده که قلمرو زمانی بین سال-های 1383 الی 1387 بوده و درمجموع با توجه به محدودیت های اعمال شده، 433 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران به عنوان نمونه انتخاب گردید. ساختار داده ها در این تحقیق، تلفیقی نامتوازن شامل 1987 مشاهده می باشد. نتیجه تحقیق نشان می دهد که سود نقدی مصوب در مجامع شرکت ها 3 برابر مقدار بهینه بوده که البته تفاوت معنادار آماری نیز تأیید گردید. همچنین با استفاده از رگرسیون معمولی مشخص گردید که بین سود مصوب مجامع و جریان نقد آزاد و خالص افزایش (کاهش) جریان نقد طی دوره ارتباط معناداری وجود ندارد، در عین حال ارتباط بین سود مصوب مجامع و جریان نقد عملیاتی و سود تقسیم شده سال قبل تأیید گردید.
