انجمن حسابداری ایران

هدف اين تحقيق بررسي رابطه بين برخي مكانيزم هاي حاكميت شركتي و محافظه كاري در گزارشگري مالي مي باشد. محافظه كاري به طور بالقوه از چند طريق بر حاكميت شركتي مفيد است: اولاً پرداختهاي فرصت طلبانه مديريت به خود را كاهش مي دهد. ثانياً موجب گزارشگري مدير در مورد زيان حاصل از فروش دارايي ها و توقف عمليات مي شود و بالاخره از تداوم سرمايه گذاري مدير در پروژه هاي داراي خالص ارزش فعلي منفي جلوگيري مي كند. در اين مقاله، محافظه كاري با استفاده از 2 مدلِ باسو (1997) و رويچوداري و واتز (2006) اندازه گيري شده و مالكيت سهامداران نهادي، تمركز مالكيت و استقلال اعضاي هيئت مديره به عنوان مكانيزم هاي حاكميت شركتي در نظر گرفته شده است. جامعه آماري تحقيق حاضر شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده و با استفاده از روش نمونه گيري حذفي،60 شركت طي دوره زماني 1380 تا 1387 به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شده است. با استفاده از مدل هاي رگرسيون چند متغيره، نتايج بيانگر عدم وجود رابطه بين مكانيزم هاي حاكميت شركتي و محافظه كاري در گزارشگري مالي است. البته در اين تحقيق آثار برخي متغيرهاي كنترلي نيز در نظر گرفته شده است.