بررسی رابطه بين سازوکارهای نظام راهبری شرکت و محافظه کاری در شرکت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران
مدیران با توجه به انگیزه‌های گوناگون درصدد شناسایی سریع‌تر سودها و به تاخیر انداختن زیان‌ها هستند. محافظه‌کاری محدودیتی است که توانایی و تمایل این رفتار فرصت‌طلبانه را از مدیران می‌گیرد. هيئت مديره شركت به عنوان نهادی كه نقش هدایت و نظارت بر كار مديران اجرايي را دارد، و مالکان نهادی به عنوان ناظران بیرونی، از اهمیت بسزایی در هدایت مناسب‌تر شرکت و از جمله اتخاذ رویه‌‌های محافظه‌کارانه‌تر برخوردار می باشند. در این تحقیق به بررسی تأثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکت بر میزان محافظه‌کاری، در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. برای اندازه‌گیری محافظه‌کاری از معیارهای عدم تقارن زمانی باسو و اقلام تعهدی بال و شیواکومار استفاده شده است.از بین سازوکارهای نظام راهبری شرکت، به بررسی مالکیت سرمایه گذاران نهادی، درصد اعضای غیر¬موظف هیئت مدیره و درصد مالکیت مدیران به عنوان متغیر های مستقل پرداخته شده است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از رگرسیون مقطعی ترکیبی استفاده گردیده است. یافته‌ها حاکی از وجود رابطه مثبت بین درصد مالکیت اعضای هیئت مدیره و سرمایه‌گذاران نهادی با محافظه‌کاری و نیز رابطه منفی بین نسبت اعضای غیر موظف هیئت مدیره و محافظه‌کاری می‌باشد.
